.

.
Κάθε Δευτέρα στην Athens Voice (κλικ)

Σάββατο 28 Απριλίου 2012

Η ΑΒΑΣΤΑΧΤΗ ΜΙΚΡΟΠΡΕΠΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ “ΔΙΑΝΟΗΣΗΣ”

Ο ένας –πολιτικός αναλυτής φορτωμένος με ακαδημαϊκές δάφνες- θεωρεί ότι ένας ομοφυλόφιλος υποψήφιος δεν μπορεί να είναι φορέας “συνεκτικού πολιτικού λόγου”. Ο άλλος –με περγαμηνές κι αυτός, εικαστικός γνωστός για τις “αγωνίες” του σε ζητήματα κουλτούρας- μας λέει ότι στον πολιτισμό υπάρχει μια γκέι …”ομερτά” όπου “τα γκέι τίποτε αναδεικνύουν άλλα γκέι τίποτε”. Ένας τρίτος, εκπρόσωπος της υποκριτικής τέχνης και υποψήφιος με τη “Δημοκρατική Αριστερά” κατηγορεί τους γκέι ότι πουλάνε το “γκεϊλίκι” τους “όπως πουλάει ένας το αντριλίκι του ή μια γυναίκα που συμπεριφέρεται ως πόρνη”. Μια άλλη που δηλώνει συγγραφέας και αριστερή κι αυτή (αλίμονο) μιλάει για τους “γκεόμαγκες της σόου-μπιζ” που περιφέρουν “το άφυλο θράσος, το ατάλαντο λαμέ σακάκι και το χρυσό τσόκαρο”.  Και ένας τελευταίος που προσπαθεί να σώσει την “τιμή της δημοσιογραφίας” ειρωνεύεται την “περιφρούρηση των «δικαιωμάτων» που οριοθετούνται γύρω από το μαλακό μας υπογάστριο” η οποία, σύμφωνα με τον ίδιο, άνοιξε το δρόμο στο φασισμό…

newspaper trash

Το κοινό τους χαρακτηριστικό; Γράφουν όλοι σε “ψαγμένα” έντυπα και “προοδευτικές” φυλλάδες. Ακκίζονται ότι ανήκουν στον πνευματικό κόσμο αυτού του τόπου, ότι αποτελούν φορείς μιας οξυμμένης κοινωνικής ευαισθησίας για κάθε τι που πέφτει στην αντίληψή τους: την αδικία του  “συστήματος”, την αισθητική, το περιβάλλον, το ρατσισμό, την αξιοκρατία, τις ευθύνες των πολιτών και τις ευθύνες των πολιτικών. Και όμως με την πρώτη ευκαιρία που θα βρουν, το μελάνι από τις πένες τους στάζει σταγόνα-σταγόνα το δηλητήριο της περιφρόνησης.

Πάντα θα βρίσκουν κάποια γελοία αφορμή που θα δικαιολογεί την τύφλωσή τους. Μπορεί  αυτή η αφορμή να είναι κάποιες trash περσόνες της τηλεοπτικής χαβούζας. Ή οι προβοκάτσιες διάφορων γραφικών στο Facebook που νομίζουν ότι με αυτό τον τρόπο κάποιος θα ασχοληθεί μαζί τους. Τι περίεργο όμως. Οι ίδιοι άνθρωποι που με την πρώτη ευκαιρία γίνονται  φερέφωνα της κοινωνικής λοιδορίας απέναντι σε όποιον είναι διαφορετικός, ποτέ δεν βρίσκουν μια αφορμή να γράψουν για τις αδικίες και τις διακρίσεις που υφίστανται οι συμπατριώτες τους που παραμένουν πολίτες Β’ κατηγορίας. Για την τρομοκρατία που βιώνουν κοινωνικά από πολύ τρυφερή ηλικία και την αυτο-λογοκρισία στην οποία συμβάλουν όλοι  εκείνοι οι γραφιάδες που τους απομονώνουν χλευάζοντας. Η παντελής απουσία του κοινού περί δικαίου αισθήματος στους κύκλους των “ευαίσθητων” διανοούμενων  δεν έχει να κάνει με την έλλειψη ορθής κρίσης.  Πάνω από όλα φανερώνει έλλειψη φαντασίας και αδυναμία να φανταστούν τον εαυτό τους στη θέση του άλλου: έλλειψη συναισθηματικής νοημοσύνης.

Ψιλά γράμματα όλα αυτά βέβαια για όσους αγωνιούν μέσα στους χρυσελεφάντινους πύργους τους για το μέλλον της πατρίδας και της οικουμένης. Τουλάχιστον η προκατάληψη που εκδηλώνεται απροκάλυπτα, τύπου Αυριανής ή Τράγκα, έχει μέσα στη χυδαιότητά της μια ειλικρίνεια. Τα χτυπήματα κάτω απ’ τη μέση, έρποντα και υποχθόνια,  και οι διανοουμενίστικες τζιριτζάντζουλες  δεν φανερώνουν τίποτα άλλο παρά ευτέλεια και μικροπρέπεια. Μπορεί να βαυκαλίζονται ότι ανήκουν σε κάποιο άλλο στρατόπεδο, αλλά τα υλικά  που μεταχειρίζονται θα έβρισκαν άνετα τη θέση τους στο πάνελ οποιασδήποτε μεσημεριανής εκπομπής.



19 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Στην Ελλάδα δεν υπάρχει (εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις) μία φιλελεύθερη προοδευτική διανόηση όπως στις μεγάλες χώρες της Δύσης.Αρκεί να δει κανείς τα ακροατήρια των αρχηγών των κομμάτων όταν κάνουν εκδηλώσεις για ''πνευματικούς'' ανθρώπους για να τον πιάσουν τα γέλια.Οπότε δεν είναι παράξενο που εκφέρονται τέτοιες απόψεις.Ας ελπίσουμε με τη νέα γενιά να αλλάξουν τα πράγματα.

Ανώνυμος είπε...

Eίναι απλό. Το κάνουν όσο εμείς τους το επιτρέπουμε...

g for george είπε...

Στην Ελλάδα δεν υπάρχει κοινότητα που θα δώσει "μάχες". Είμαστε ο καθείς για τον εαυτό του, δεν υπάρχει σταθερότητα και προοπτική για το αύριο. Ξέρω ότι αυτή ίσως είναι μια πεσιμιστική προσέγγιση, όμως ας είμαστε ρεαλιστές, έχει μια πολύ γερή βάση.

Κι ας υποθέσουμε ότι σε έναν χρόνο από τώρα, ο πολιτικός γάμος γίνεται νόμος του κράτους.. θεωρούμε, σοβαρά τώρα, ότι οι Ελληνες ομοφυλόφιλοι, άνδρες και γυναίκες, έχουμε φτάσει μέσα μας σε αυτό το επίπεδο που πρώτον, να μας αξίζει και δεύτερον, πως θα κάνουμε χρήση αυτού του δικαιώματος; ελεύθερα και ανοικτά;

Είμαστε πολύ πίσω, όχι τόσο ως κοινωνία αλλά ως Έλληνες και Ελληνίδες γκέι.

Την κοινωνία την πάνε μπροστά οι πολίτες της και αυτοί που ενδιαφέρονται για ένα καλύτερο αύριο. Και η ως τώρα διαπίστωσή μου.. δεν είναι καθόλου θετική. Όχι τόσο για "τους άλλους" αλλά για εμάς τους ίδιους. Δεν αξίζουμε και δεν δικαιούμαστε το δικαίωμα του πολιτικού γάμου. Όχι ακόμα.

Περισσότερο από όλα λυπάμαι διότι, πριν μερικά χρόνια πίστευα το αντίθετο.

g for george είπε...

Εστίασα στο θέμα του γάμου ομοφύλων αλλά φυσικά δεν αναφερόμουν μόνο σε αυτό. Συμφωνώ απόλυτα με το σχόλιο του ανώνυμου που λέει πως ό,τι κάνουν είναι επειδή εμείς τους το επιτρέπουμε. Και αυτό το νόημα είχε το προηγούμενο σχόλιό μου.

dimitris.be είπε...

Αυτή είναι η διανόηση του σκουπιδοντενεκέ όπως ενδεικτικότατα κι εσύ εικονογράφησες και την ανάρτησή σου!

gay super hero είπε...

@ g for george

Εγώ να ρωτήσω κάτι; Όσοι τα γράφουν αυτά για να διατυμπανίσουν την ετεροφυλοφιλία τους (δεν νομίζω να υπάρχει καμία αμφιβολία σχετικά με το κίνητρο όσων εκφράζονται με τέτοιο τρόπο) τι ακριβώς "αξίζουν" και τί "δικαιούνται";

Πες μου πρώτα σε τι αξίζουν όλοι αυτοί τα προνόμια που απολαμβάνουν. Να το πάμε ανάποδα.

g for george είπε...

Το ερώτημα που θέτεις δεν έχει σωστή βάση για τον εξής λόγο: ζούμε σε έναν κόσμο όπου το σωστό και το λάθος το ζήσαμε μέσα από τα λόγια τους και το είδαμε μέσα από τα μάτια τους. Και το αφομοιώσαμε.

Μεγαλώσαμε στον δικό τους κόσμο και μάθαμε από πρώτο χέρι πως σε αυτόν τον κόσμο, είμαστε ένα λάθος. Διαμόρφωσαν σχεδόν ολοκληρωτικά τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας, το ότι οι περισσότεροι από εμάς ενηλικιώθηκαν και πέρασαν τα πενήντα, χωρίς ποτέ να γίνει η συζήτηση με τους γονείς και οικείους τους για το ποιον (και όχι ποιαν) πραγματικά αγαπούν.

Δεν είναι τυχαίο ότι στο Pride δεν μαζεύονται παρά μερικές εκατοντάδες άτομα, στην Αθήνα των 4,5 εκατομμυρίων. Μπορεί στα δύο τελευταία να έχει αυξηθεί αισθητά ο κόσμος, όμως, δεν μας βάζει σε σκέψη το γιατί ΔΕΝ διεκδικούμε;

Αυτό που δυστυχώς.. δεν έκανα σαφές στα δύο προηγούμενα σχόλια είναι το ότι, ο άνθρωπος που διεκδικεί, είναι έτοιμος να ζήσει αυτό για το οποίο παλεύει. Εμείς πιστεύεις ότι είμαστε; ότι, αν μας δοθεί το δικαίωμα του γάμου, πχ, ως δια μαγείας σε λίγα χρόνια θα αλλάξει η νοοτροπία μας ή το πώς μας βλέπουν οι άλλοι;

Πάρε για παράδειγμα τις μάχες που δίνονται μαζικά στην Αμερική. Πριν 20 χρόνια η συντριπτική πλειοψηφία των Αμερικανών ήταν κατά των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων. Όμως εκεί διεκδίκησαν. Πολέμησαν, με την καλή έννοια. Δεν έχω πρόχειρα τα στοιχεία που αναφέρω, όμως, πλέον, η πλειοψηφία των Αμερικανών είναι υπέρ των δικαιωμάτων των γκέι και του γάμου. Νομίζεις πως αυτό έγινε από μόνο του;

Θα μπορούσα να αναφέρω παραδείγματα περιπτώσεων, όπως η ψήφος των γυναικών, η ισότητα των μαύρων στην Αμερική, κτλ. Έδωσαν την μάχη τους, διεκδίκησαν, πίστευαν μέσα τους πως το αξίζουν και στην πορεία τούς δόθηκε.

Τώρα δες το όλο αυτό από την δική μας πλευρά, εδώ στην Ελλάδα.

aizen999 είπε...

βασικα αξιζουμε τον γαμο με την εννοια οτι αξιζουμε ιση νομικη κατοχυρωση και κοινωνικη αναγνωριση στις σχεσεις μας.
Αυτο δεν ειναι κατι το διαπραγματευσιμο.Καθε αντιθετη αποψη δειχνει μισος για τον εαυτο.Μισος που δεν εχει βαση.Συνηθως δεν ειμαι δογματικος,αλλα νιωθω πως σε αυτο πρεπει να ειμαι.Γιατι ειναι η ζωη μου,η αγαπη μου(η επισημη αναγνωριση της ως υγιη σχεση) και τα δικαιωματα μου που διακυβευονται.Κανεις δε μπορει να μου πει οτι αξιζω λιγοτερα.Πιστευω ακραδαντα οτι ολοι εχουμε ιση αξια.
Λυπαμαι που εχεις τοσο κακη αποψη για τη λοαδ κοινοτητα στην ελλαδα,ομως υπαρχουν και ατομα που προσπαθουν να φερουν μια θετικη αλλαγη-δεν ειμαστε ολοι ανεγκεφαλοι που πηδιουνται στις τουαλετες των κλαμπ χωρις να νοιαζονται για τα δικαιωματα τους.Το αν δεν εχει αποφερει η προσπαθεια ακομα θεσμικους καρπους,ειναι αλλο ζητημα με οικονομικες(ναι οικονομικες)και πολιτικες προεκτασεις,.Και παλι ομως υπαρχει μια αλλαγη στον τροπο που πολλοι νεοι ανθρωποι μη-λοαδ βλεπουν τα queer θεματα.
Υπαρχουν ζευγαρακια στην αθηνα που κρατιουνται χερι-χερι και φιλιουνται δημοσιως.Η αλλαγη δεν ειναι ακατορθωτη-ειναι κοινωνικο φαινομενο,μερος του συστηματος που λεμε κοινωνια.Μετραται και (εν μερει)ελεγχεται.
Εγω ειμαι 21 και οι γονεις μου ξερουν ηδη οτι ειμαι γκει.Κι ο αδερφος μου το ξερει και μιλαμε για υποψηφιους γκομενους μου.Οποτε αφηστε πισω τον πεσσιμισμο και κοιτατε μπροστα.Γιατι στη ζωη μονο αυτη η κατευθυνση υπαρχει

g for george είπε...

@aizen999 Μπορεί να 'ναι κι έτσι! μπορεί να είναι και τα 18 χρόνια που μας χωρίζουν. Θα δείξει, λοιπόν!

Ανώνυμος είπε...

Λυπάμαι και ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ όταν βλέπω σχολιαστές να γράφουν αυτά που γράφει ο g for george. Αν αυτός δεν νιώθει άξιος και ικανός, υπάρχουν άλλοι που νιώθουν. Ακόμη και ένα άτομο gay να θέλει να δημιουργήσει οικογένεια και να μη μπορεί, είναι ντροπή και αδικία. Οι ομοφυλόφιλοι δεν είναι μόνο αυτοί που συναντάτε ορισμένοι στα clubs και στα πάρκα. Έλεος...

Και από την άλλη, μήπως όλη αυτή η φαινομενική ''ακαταλληλότητα'' στη συμπεριφορά ορισμένων gay, είναι απόρροια της στάσης του κράτους;

gay super hero είπε...

@ Ανώνυμος

Νομίζω ότι όλοι καταλαβαίνουμε το αίσθημα της κατ'εξακολούθηση αδικίας, του απόλυτου αδιεξόδου και της έλλειψης κάθε προοπτικής. Και πολλές φορές όταν πνίγεσαι, θέλεις οπωσδήποτε να εκφράσεις την οργή σου έστω κι αν τελικά καταλήγεις να τη στρέφεις προς τον ίδιο σου τον εαυτό. Μπορεί να μη συμφωνώ απόλυτα με τον g for george αλλά δεν συμφωνώ και να τον παίρνουμε απ'τα μούτρα. Στο κάτω-κάτω, διάλογο κάνουμε.

Εγώ δέχομαι ότι η κοινωνία των πολιτών στην Ελλάδα είναι εξαιρετικά αδύναμη όπως ακριβώς γράφει ο g for george (και όχι μόνο στο συγκεκριμένο ζήτημα). Θα προσθέσω επίσης ότι υποφέρει από όλες τις στρεβλώσεις που επέβαλλε στη χώρα το σύστημα της φαυλοκρατίας τα τελευταία 40 χρόνια. Αυτό λοιπόν που πολλές φορές στον εξωτερικό παρατηρητή μοιάζει με "απάθεια" ίσως στην πραγματικότητα να μην είναι παρά στρατηγική επιβίωσης των πολιτών απέναντι σε ένα τέτοιο σύστημα.

Θα συμφωνήσω και μαζί σου όμως ότι η έλλειψη διεκδικητικότητας και αυτοπεποίθησης τις περισσότερες φορές επιβάλλεται στα άτομα μέσω συγκεκριμένων κοινωνικών μηχανισμών. Βλέπουμε πόσα περιστατικά "κράξιμου" δημοσιεύτηκαν στο λεγόμενο "σοβαρό" τύπο εν έτει 2012. Γι'αυτό γράφω και για την "αυτο-λογοκρισία στην οποία συμβάλουν όλοι εκείνοι οι γραφιάδες που τους απομονώνουν χλευάζοντας"

g for george είπε...

Παιδιά, δεν μετανοιώνω γι' αυτά που έγραψα γιατί τα πιστεύω. Πιθανώς αν διάβαζα αυτά τα σχόλια πριν μερικά χρόνια από κάποιον άλλον, να θύμωνα, επίσης. Δεν σας κακίζω. Όπως είπε και ο gshero, απόψεις ανταλλάσσουμε και αυτή είναι η δική μου. Και αυτή μου η άποψη πήρε μορφή από τον τρόπο που βλέπω να αντιλαμβάνεται (ή να μην αντιλαμβάνεται) τον εαυτό της η Ελληνική γκέι κοινότητα.

Και για να είμαι ακόμα πιο ειλικρινής, είμαι απλώς ευχαριστημένος που δεν έχουμε φτάσει -και πιστεύω πως δεν θα φτάσουμε- στην κατάντια της Ρωσίας, τους τελευταίους μήνες.

Αυτά.

Ξενικός είπε...

τα "καλά και συμφέροντα" καλά κρατούν.
η όποια εξουσία ποτέ δεν παραχωρεί δικαιώματα, ΑΝΑΓΚΆΖΕΤΑΙ να το κάνει μετά από στρίμωγμα κι αγώνες.
Ξενικός

Ανώνυμος είπε...

Τίποτε φασιστικότερο από τον φασισμό των "φιλελεύθερων" και "προοδευτικών" ποικίλων αποχρώσεων. Τα έγραψες πολύ καλά στο άρθρο σου, φίλε μου, τίποτε άλλο δεν έχω να προσθέσω...

Ανώνυμος είπε...

Εγώ πάλι έχω βαρεθεί να ακούω τους ψευτοδιανοούμενους και ''καλλιτέχνες'' της αριστεράς...

turigr είπε...

Στην πραγματικότητα κανένας από αυτούς δεν ανήκει στην πνευματική πρωτοπορία. Μετριότητες είναι που απλά εκμεταλλεύτηκαν καταστάσεις για να αποκτήσουν δημόσια αναγνώριση. Και όπως είναι φυσικό, από μετριότητες δεν περιμένεις και πολλά πράγματα.
Να έχεις ένα καλό μήνα!

Δάφνη Χρονοπούλου είπε...

'Την κοινωνία την πάνε μπροστά οι πολίτες της' λέτε. Κι αυτό το άρθρο πράγματι βοηθά να πάει μπροστά.

Ανώνυμος είπε...

Ναι οι αριστεροι σας εφταιξαν νεοδημοκρατες ολοι

gay super hero είπε...

@ ξέρει ποιος

To σχόλιό σου είναι διατυπωμένο με τρόπο που (κατά την άποψή μου) είναι προσβλητικός και επιθετικός απέναντι σε έναν σχολιαστή.

Θα με συγχωρέσεις, αλλά δεν μπορώ να το δημοσιεύσω με αυτή τη μορφή. Αν θέλεις να το διατυπώσεις με πιο ήπιο τρόπο, πολύ ευχαρίστως.